Nam quid possumus facere melius?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. Is ita vivebat, ut nulla tam exquisita posset inveniri voluptas, qua non abundaret. Si autem id non concedatur, non continuo vita beata tollitur. Quae cum essent dicta, discessimus.

Easdemne res?: Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus.
In schola desinis.: Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus.
Bork: Animadverti, ínquam, te isto modo paulo ante ponere, et scio ab Antiocho nostro dici sic solere;
Bork: Fatebuntur Stoici haec omnia dicta esse praeclare, neque eam causam Zenoni desciscendi fuisse.

Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt.
Hic nihil fuit, quod quaereremus.
Iis igitur est difficilius satis facere, qui se Latina scripta dicunt contemnere.
Cetera illa adhibebat, quibus demptis negat se Epicurus intellegere quid sit bonum.

Iam ille sorites, quo nihil putatis esse vitiosius: quod
bonum sit, id esse optabile, quod optabile, id expetendum,
quod expetendum, id laudabile, deinde reliqui gradus.

Omnium enim rerum principia parva sunt, sed suis
progressionibus usa augentur nec sine causa;

Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere.

Non enim quaero quid verum, sed quid cuique dicendum sit. Non prorsus, inquit, omnisque, qui sine dolore sint, in voluptate, et ea quidem summa, esse dico. At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam. In primo enim ortu inest teneritas ac mollitia quaedam, ut nec res videre optimas nec agere possint. Aliud igitur esse censet gaudere, aliud non dolere. Quare obscurentur etiam haec, quae secundum naturam esse dicimus, in vita beata;

Disserendi artem nullam habuit. Duo Reges: constructio interrete. Illa tamen simplicia, vestra versuta. Possumusne ergo in vita summum bonum dicere, cum id ne in cena quidem posse videamur? Qua igitur re ab deo vincitur, si aeternitate non vincitur? Rationis enim perfectio est virtus; [redacted]tilio Rufo, cum is rem ad amicos ita deferret, se esse heredem Q. Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret? Quo tandem modo? Bonum integritas corporis: misera debilitas.

Ut nemo dubitet, eorum omnia officia quo spectare, quid sequi, quid fugere debeant?
Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus.
Et nemo nimium beatus est;
Hoc est vim afferre, Torquate, sensibus, extorquere ex animis cognitiones verborum, quibus inbuti sumus.

Peccata autem partim esse tolerabilia, partim nullo modo, propterea quod alia peccata plures, alia pauciores quasi numeros officii praeterirent.